Go Ahead kan comeback in bekerfinale nauwelijks geloven: 'Jongensdromen waargemaakt'
"Bizar. We hadden het gevoel dat we dood en begraven waren."
Go Ahead Eagles-coach Paul Simonis, getooid in de groene winnaarsjas, kon zijn geluk niet op na de gewonnen KNVB-bekerfinale. Zijn ploeg was na strafschoppen te sterk voor AZ en pakte voor het eerst een hoofdprijs in het betaald voetbal.
Toen Go Ahead in de achtste minuut van de blessuretijd nog tegen een 1-0 achterstand aankeek was ook bij Simonis het geloof al bijna helemaal weggeëbd. Maar toen kwam die handsbal van AZ-middenvelder Peer Koopmeiners, die de bal op zijn arm kreeg na een theatrale val in de zestien.
Aanvoerder Mats Deijl nam zijn verantwoordelijkheid, schoot de penalty onberispelijk binnen en schonk zijn ploeg daarmee een verlenging. Het vooruitzicht van acht duels in de groepsfase van de Europa League, doet hem goed.
"Dat we minimaal acht Europese duels spelen, is ongelofelijk. Er gaat een hoop op de club afkomen, maar dat is de laatste jaren niet anders geweest. Elk jaar heeft Go Ahead laten zien daar goed mee om te kunnen gaan. Ik heb er alle vertrouwen in dat het ook in Europa een mooi feestje kan worden."
Uitgerekend in de Rotterdamse Kuip, in de stad waar hij vijftien jaar woonde, pakte de 40-jarige Simonis in zijn eerste seizoen als hoofdcoach de beker. Bijna veertig vrienden en familie van hem waren in het stadion aanwezig. "Ik heb nog niet op mijn telefoon gekeken", vertelde hij met een grote lach, "maar ik denk dat-ie aardig ontploft is."
Grote uitblinker aan Go Ahead-zijde was doelman Jari De Busser. De Belg hield ballen tegen met zijn armen, benen en gezicht. In de serie keerde hij twee strafschoppen.
En dat terwijl hij in reguliere speeltijd eigenlijk al een penalty had gekeerd. Een kleine tien minuten na rust pakte hij de inzet van AZ-spits Troy Parrott. Maar de strafschop moest opnieuw worden genomen, omdat een verdediger te vroeg was ingelopen. Bij poging twee faalde Parrott niet.
De Busser was direct na afloop van het duel sprakeloos. "Bizar", kon hij nog net uitbrengen. "Ik heb er geen woorden voor. Hier zijn jongensdromen waargemaakt."
Wazig zicht
De doelman vertelde na afloop dat hij een tijdlang wazig zag. Dat was het gevolg van een harde inzet die hij met zijn gezicht redde. Daarbij werd de lens in zijn linkeroog geraakt.
"Ik verving mijn lens om te kijken of het beter ging", aldus De Busser. Dat gebeurde in eerste instantie niet. "Daardoor had ik wazig zicht. Op den duur ging het wel weer beter." Lachend: "Ik heb de penalty's in de serie met beide ogen kunnen stoppen."
Trainer Simonis roemde zijn keeper. "Hij heeft een paar schitterende ballen gepakt", doelde hij onder meer op een pegel van Parrott en de een-op-een-situatie met Mexx Meerdink. "Dat waren cruciale momenten."
Plan Simonis
Hoewel Go Ahead lange tijd mis leek te grijpen, kwam de comeback niet volledig uit de lucht vallen. De ploeg was fysiek op, maar Simonis kwam in de slotfase met een plan om de gelijkmaker te forceren.
Simonis bracht in de laatste minuten namelijk drie aanvallers in het veld. "Daar hadden we op getraind. Ik bracht drie spitsen in, omdat ik wist dat AZ vaak met vier man bleef verdedigen. We wilden ze overlopen, en dat pakte goed uit."
Dat juist Julius Dirksen in de strafschoppenserie de beslissende penalty nam en benutte, was ook geen toeval. De verdediger was in de 120ste minuut binnen de lijnen gekomen voor Gerrit Nauber. In de competitie speelt hij weinig.
Simonis: "Voorafgaand aan een bekerduel oefenen wij altijd op penalty's. Gerrit gaf aan dat hij zich niet comfortabel genoeg voelde om er een te nemen. Toen besloten we dat Dirksen er in de slotfase voor hem in zou komen, omdat hij zich wel comfortabel voelt bij het nemen van strafschoppen."
"Ik vind het prachtig dat hij die verantwoordelijkheid heeft genomen, ondanks dat hij weinig minuten in de benen heeft. Dirksen heeft misschien wel de belangrijkste penalty in de geschiedenis van Go Ahead genomen."
